W weekend 28-29 marca odbyły się III Międzynarodowe Mistrzostwa
Polski w grę Ogniem i Mieczem. Dzięki licznemu gronu graczy z zagranicy (m.in.
ze Szwecji, Finlandii, Holandii i Wielkiej Brytanii) można powiedzieć, że były
to Mistrzostwa Świata. Jak zwykle miejscem spotkania graczy był Pałac w
Wilanowie. Dziękuję wszystkim za miłe, dwudniowe spotkanie. Wargamerowi wielkie
gratulacje z mojej strony za bardzo dobrą organizację imprezy, która mocno się
rozrosła, a przy tak dużej ilości graczy, możliwość „rozkraczenia” się czegoś
gdzieś po drodze, jest duża. A sprawdzanie wyników, parowanie graczy itp. szło
dużo sprawniej niż rok temu. Március 28-29 között a Wilanówi Palotában (János III Sobieski lengyel király
nyári rezidenciája) rendezték a III Nemzetközi Lengyel Bajnokságot (más szóval
a világ bajnokságot) a Tűzzel-Vassal játékban. Azért a világbajnokság, mert 66
játékosból, már jelentős része külföldi volt, Angliából, Svédországból, Finnországból
és Hollandiából. Annak ellenére, hogy a rendezvény sokkal nagyobb volt a tavalyinál,
zökkenőmentesen zajlott le. A játékosok párosítása, a terepek hozzáférhetősége,
sőt, a büfé arai és kínálata – mind egy szinttel jobb volt.
Zająłem dwa razy lepsze miejsce niż przed rokiem (17 versus 33),
grając tym samym podjazdem Hadży Gireja, który mam najbardziej ograny ze
wszystkich moich podjazdów. A przez chwilę byłem nawet najlepszy. Jakby
odwołano zawody po pierwszej bitwie, to kto wie... To duży postęp, jak na
niewielką ilość turniejów, w których mogę brać udział. Moje miejsce to też w
dużej mierze efekt pierwszego wysokiego zwycięstwa nad Bartkiem ze Szwecji, ale cóż, wykorzystałem wszystkie jego błędy, z
katastrofalnym dla niego skutkiem. Ale fajnie sobie pogadaliśmy, trochę
potłumaczyłem, na co musi uważać, kiedy przeciwnik to Tatar.
Następny bój to droga przez mękę z Turkami Moggrasha (także gracz ze Szwecji). Wywalczyłem remis, ale do
samego końca ważyły się losy tej bitwy. Porażka w trzeciej bitwie dnia z zk1944 to w dużej mierze mój błąd, bo nie skupiłem się na
scenariuszu, tylko na wyrzynaniu Moskali. Ale nauczyłem się, że nie można
wyciąć ich na tyle dużo, żeby trochę nie zostało, tam gdzie ich nie potrzeba (z
mojego punktu widzenia). Granie pierwszy raz przeciwko zk1944 i pierwszy raz
przeciwko Moskwie, dało wiele nauki, lecz przyniosło gorycz porażki taktycznej.
W czwartej bitwie segbani Olbrachta
wzięli odwet za nasze pierwsze starcie (kiedy w swoim debiucie, w warszawskiej lidze
uciekli z pola bitwy, dzięki czemu wygrałem). Rzut czterema kostkami: 1122 z przerzutem na: 1111 (trafienia na dalekim zasięgu na
1-2) przejdzie do historii. Nic nie mogłem w tej bitwie zrobić, na
kilkadziesiąt rzutów ostrzału Tatarami, zadałem może ze dwie rany. To, że
przegrałem tylko strategicznie, do wielkie szczęście. Nauka z porażki z
Olbrachtem jednak nie poszła na marne, bowiem w ostatniej bitwie ze Szwedami Ordyńca, wykorzystałem nabyte doświadczenia (pod rząd grałem scenariusz uchwycenie przeprawy). Ordyniec
dał się ponieść fantazji i wszedł w zastawioną zasadzkę. Skwadron rajtarów (4
podstawki) z dowódcą zginął od jednego ostrzału na z 31 kości. Ale losy starcia
- kto zajmie most - ważyły się do końca.
Fajnie było się spotkać, pogadać, pośmiać. Szczególnie pozdrawiam Cichego i grupę śląską – kompanów od piwnego stołu.
Vasárnap két csatát játszottunk. Az elsőben stratégiai vereséget szenvedtem Olbracht ellen. Nem tudtam semmit se csinálni, olyanokat dobtam, hogy az egész csata alatt, kb. 100 kockával dobtam és csak 2-3 sebet okoztam neki. Ő kockai viszont másképpen gurultak. A legjobb példa mikor szeménekkel lőtt és csak 1-2 talált. Dobott 1122, majd pedig 1111. Az utolsó satát Ordyniec ellen, a szerencsém visszajött. Sikerül egy svéd skvadront csapdába zárni és megsemmisíteni egy lövészettel 31 kockával. Szombat este jól múlottunk a sör mellet a közeli kocsmában, csak egy dolog hiányzott – a magyar barátaim. Remélem jövő évben már jöttök Varsóba. Ez nem a világ vége.
Fajnie było się spotkać, pogadać, pośmiać. Szczególnie pozdrawiam Cichego i grupę śląską – kompanów od piwnego stołu.
Az
elért helyezettem sokkal jobb volt mint tavaly – 17. lettem (tavaly 33.). Megint
Hadzy Girej portyával játszottam, mert egy előre az a portyát a legjobbam
érzem. Az első csata után én álltam a dobogó legmagasabb helyen – a történelmi
győzelem után a Bartek (Svédországból) lengyel had fölött. Ő ugyan kezdő volt,
de én se tudom gyakran játszani a hivatalos rendezvényeken. Ki tudta használni
az összes hibáit, de majd megmagyaráztam neki, mire kell vigyázni, ha tatár
ellen játszik.
A
Moggrash ellen már sokkal nehezebben ment a dolog. A törököket vezetett, ami
elég kellemetlen ellenség, főleg a tatár hadnak. Az utolsó pillanatig a győzelem
vagy vereség a hajszálon múlott. Végére egy döntetlenből örültünk. A harmadik
csatában már több hibát követem meg. Nem figyeltem kellőképpen a scenáriót,
hanem le akartam vágni az összes oroszt. A zk1944 – val lejátszott csatából az
a tanultság, hogy nem lehet az összes oroszt levágni, mindig is marad belőle
egy kicsit. Egy taktikai vereséget szenvedtem.
Vasárnap két csatát játszottunk. Az elsőben stratégiai vereséget szenvedtem Olbracht ellen. Nem tudtam semmit se csinálni, olyanokat dobtam, hogy az egész csata alatt, kb. 100 kockával dobtam és csak 2-3 sebet okoztam neki. Ő kockai viszont másképpen gurultak. A legjobb példa mikor szeménekkel lőtt és csak 1-2 talált. Dobott 1122, majd pedig 1111. Az utolsó satát Ordyniec ellen, a szerencsém visszajött. Sikerül egy svéd skvadront csapdába zárni és megsemmisíteni egy lövészettel 31 kockával. Szombat este jól múlottunk a sör mellet a közeli kocsmában, csak egy dolog hiányzott – a magyar barátaim. Remélem jövő évben már jöttök Varsóba. Ez nem a világ vége.
Nowy mistrz - Jarema. Az új bajnok - Jarema
Dwaj najbardziej charyzmatyczni gracze - Olbracht (z lewej) i Lubelak (po prawej). Két legjobban ismert valamint a legnagyobb karizmával rendelkező lengyel játékos – Olbracht (balra) és Lubelak (jobbra).
Starcie moich Tatro-Turków z Moskalami zk1944. Az egyik csatám jelenete: török-tatár vegyes hadam harcol a zk1944 oroszok ellen.