Tűzzel-Vassal Wargaming és más : Atak na Fort Ligonier

niedziela, 9 listopada 2014

Atak na Fort Ligonier - Ligonier Fort támadása

Po kilku miesiącach letniej przerwy powróciliśmy do walk z okresu Ostatnego Mohikanina. Tym razem Kadzik, nasz nieoceniony mistrz gry, wymyślił scenariusz bazujący na rajdzie francuskiego kapitana Aubry na brytyjski fort Ligonier. Rajd został przeprowadzony siłami 450 Kanadyjczków oraz 150 Indian. Fort, będący w przebudowie, okalały miasteczka z namiotów, zagrody dla zwierząt i składy zaopatrzenia. Atak z zaskoczenia spowodował znaczące straty – zginęło ok. 300 Brytyjczyków, przy minimalnych stratach francuskich. Napastnicy obłowili się – zabrano ok. 200 sztuk koni i bydła.

Nasza bitwa była największą z dotychczasowych. Tylko po francuskiej stronie mieliśmy 119 figurek, przeciwnicy pewnie ok. 100, ale dokładnych danych nie pamiętam. Graliśmy na dwóch matach GW i pole bitwy miało wymiar 180x240 cm. Największą i najbardziej okazałą budowlą, był fort. Wykonany przez Mariusza „Niepokalanego” był ozdobą pola bitwy. Był celem odwrotu wojsk brytyjskich i ich kolonistów i de facto nie brał udziału w bitwie. Wewnątrz zmieścił się podziemny magazyn i koszary wykonane przez Kadzika. Trochę brakło nam pomalowanych namiotów i musieliśmy się posiłkować namiotami Wargamera typu wschodniego, co nie bardzo pasuje do okresu. Namioty typu zachodniego są jadnakże jak najbardziej przydatne. Te obecne na polu bitwy są mojego malowania. Ważnym elementem była kadzikowa rzeka, przecinająca pole bitwy. Debiutowały dwa pierwsze odcinki mojej rzeki (m.in. element wyspą).

Celem dla wojsk francuskich było zaatakowanie brytyjczyków i zadanie im jak największych strat (5 pkt), zniszczenie kolonistów (3 pkt) oraz spalenie obu miasteczek namiotowych (po 1 pkt). Brytyjczycy dostawali te same punkty, ale za uratowanie wojsk i namiotów.

Ja dowodziłem dwoma licznymi oddziałami regularnej piechoty (2x12 plus 2 oficerów) oraz oddziałem marines (12 plus oficer). Jani dostał 18 Indian, Kadzik początkowo miał oddział marines na mojej prawej flance, a Tomek kilka (chyba 3 jednostki) marines. Po jakimś czasie dostaliśmy posiłki (Kadzik i Jani) w postaci dalszych Indian i marines. Niestety los zdecydował, że posiłki weszły na naszym lewym skrzydle, przez co było zbyt daleko do namiotów.

Przeciwnicy mieli bodajże 4 jednostki regularnej piechoty, pożyczone lekkie działo usadowione w umocnieniach oraz niezliczone jednostki lekkiej piechoty i osadników, z których część miała broń. Mi przyszło tradycyjnie walczyć z Noskiem, choć obrywałem także od armaty, którą kierował Yori i od jednego z oddziałów Yoriowych hajlandersów.

Atak rozpoczął Jani, który ochoczo ruszył do przodu i raz po raz nadziewał się na salwy szkockich górali. Jeden z jego oddziałów (ten z łukami) został zniesiony. Udało się mu jednak rozbić silny oddział lekkiej piechoty, który strzegł skrajnej pozycji na prawym skrzydle angielskim. To dawało pewne szanse na przełamanie i zagrożenie osadników. Niestety Anglicy i Szkoci strzelali dość celnie i raz po raz Indianie i marines Tomka w centrum byli odpierani i mieli problem z przekroczeniem rzeki. Co ją przeszli, to musieli odskakiwać lub uciekać do tyłu. W wymianie ognia starty ponosili także Anglicy i Szkoci.

Na skrajnym odcinku naszego prawego skrzydła Kadzik dowodził oddziałem marines, który w krwawych walkach zadał duże straty Noskowi (jego lekkiej piechocie). W efekcie tych walk oddział Kadzika ulotnił się, ale Noskowi z 2 oddziałów pozostało po 1 żołnierzu. Moi marines sforsowali rzekę, ale dostali się pod ogień Szkotów i armaty. Ponosili straty, ale dzielnie trwali, skupiając na sobie ogień. Moi regularni po ostrzeliwaniu się z Noskiem na dalekim zasięgu także sforsowali rzekę. Wcześniej jednak, dzięki dobremu rzutowi rozbili jeden oddział regularnej piechoty, potem także i lekkiej piechoty. Lewe skrzydło angielskie było mocno osłabione. Niestety bak naszych ruchliwych jednostek spowodował, że nie można było podejść do namiotów. Moi marines absorbowali armatę i Szkotów i ponosili strarty, a regularna piechota do ruchliwych i manewrowyh nie należy. Gdyby Kadzik wszedł z posiłkami właśnie w bok Noska, pewnie wygrana byłaby nasza.

Kadzik ruszył na naszym lewym skrzydle, mocno dając się we znaki Yoriemu, Tomek ruszył swoich marines, ale pechowo nadział się na salwę Szkotów i musiał uciekać. Jani szalał Indianami, Anglicy przekroczyli próg strat i dostali do talii kartę morale. W tym momencie musieli przyspieszyć odwrót. Dzięki poświęceniu Szkotów (silny 12 figurkowy oddział) wycofali osadników, ale Szkoci zostali wybici chyba co do jednego. Nosek się wycofał pod osłonę wyjątkowo skutecznej dzisiaj armaty. Mój konny dowódca wykonał śmiałą szarżę wycinając samodzielnie 2 oddziały (każdy z ich liczył po 1 figurce, ale co oddział, to oddział). Po pewnym czasie osaczony, zginął, ale zadając straty kolejnemu noskowemu oddziałowi.

Ponieważ nie udało się nam spalić namiotów i osadnicy doszli w dobrej liczbie do fortu, starcie zakończyło się remisem.

Bitwa była świetna, najfajniejsza z dotychczas granych. Na tak wielki teren musimy jednak dorobić trochę więcej elementów. Dzięki chłopaki za grę. Mariusz, dzięki za fort. Vive la France.

Nie wszystkie zdjęcia są dobre, ale chciałem, żebyście mieli pogląd na wielkość pola bitwy. Zdjęcia robine przez Yoriego będą na pewno lepsze i uzupełnią moją relację.