Kutry desantowe - Deszánt naszádok

W Polsce Ludowej obok okrętów desantowych produkowano kutry desantowe, projektowane i budowane w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Pierwszymi było 15 jednostek projektu 709 (w kodzie NATO: Eichstaden), które zaczęły wchodzić do służby od 1962. Mogły one dostarczyć na brzeg 40 żołnierzy (z uwagi na klasyczny dziób bez rampy, nie zapewniały transportu "suchą nogą"). Nie posiadały też własnego uzbrojenia. Nosiły numery taktyczne z zakresu wokół 866. Pod koniec lat 60. przebudowano je i odkryty dotąd przedział desantu na dziobie zakryto osłoną z włazami. Od 1965 roku kutry desantowe tworzyły 3. dywizjon w 2. Brygadzie Okrętów Desantowych w Świnoujściu. Pierwszy z kutrów wycofano w 1987, resztę do połowy 1990.

Następnie zbudowano eksperymentalną serię trzech większych kutrów projektu 719 (typu Marabut, w kodzie NATO również Marabut), wcielonych 9 marca 1975. Otrzymały one uzbrojenie w postaci wkm 14,5 mm i km 7,62 mm w wieżyczce i mogły przewieźć na plażę lekki pojazd (np. samochód zwiadowczy BRDM-2). Nowością było wykorzystanie laminatu poliestrowo-szklanego do konstrukcji kadłuba, co jednak nie sprawdziło się przy kutrach desantowych i serię tę wycofano już 31 sierpnia 1984. 

A deszánt hajókon kívül Lengyelországban a deszánt naszádokat is fejlesztettek ki, amelyeket a Gdyniai Hajógyárban terveztek és építettek. Az első tipus 15 egységet számlált. Projekt 709 (NATO-kód: Eichstaden) kezdte meg szolgáltatást 1962-ben. Naszádok tudták 40 katonát szállítani a partra. Nem voltak felfegyverezve. 1965-től a naszádok a Świnoujście 3. hajódandár 2. osztályt alkották. Az első naszádot 1987-ben selejtezték, a többit 1990 közepéig.

A hetvenes években építettek három nagyobb naszádot - 719 tipusú. Tipus neve - marabu, NATO-kód is marabu. Hajók megkapták 14,5 mm és 7,62 mm géppuskát a toronyban. El tudtak leszállítani strandra egy könnyű járművet (pl. felderító páncélautót BRDM-2). A hajótest szerkezete műanyagból készült. ami nem vált be.